از آنجا که ما دعب مان بر این است هیچکس را بیشتر از خودمان تحویل نگیریم
و از هر موجود خودشیرین لاشعور و دست بوس هم اعلام برائت می کنیم، یک
آخوندک تازه به دوران رسیده ی از خود راضی، امشب از بس برای رجال سیاسی
حاضر در مجلس (همان کتک خورده ها یا حبس کشیده ها که توی تلوزیون بهشان
میگویند سران فتنه) نوشابه باز کرد من مانده بودم این احمق را کی راه
داده اینجا. وقت شام هم صاف آمد نشست سر میز ما و آنقدر خورد که هیئت آن
عمامه روی سرش را به باد داد! یکی نبود حالی اش کند جلوی این همه چشم دو
لقمه کمتر بخوری میمیری؟
ارزش گفتن ندارد!
- مهدی بداشتی
- صبح خروسخوان بیدار شدم. امروز شهریه مرحمت می کنند. یک هفته ی آخر را تقریبا بدون پول زنده ماندم. حالا می توانم هشت هزار تومان داشته باشم. در اولین فرصت خودم را به فیضیه رساندم. پول را گرفتم و به تمام کار هایی که در این یک هفته از بی پولی انجام ندادم فکر کردم. با هشت هزار تومان چه می شود کرد؟ علی الحساب یک شارژ ایرانسل خریدم تا از شرمندگی دوستانی که این چند روز پیامک هایشان را بدون جواب گذاشتم دربیایم. دوهزار تومان هم هزینه ی سلمانی دادم تا دستی به سر و رویم بکشد. یک هزار تومانی هم خرج یک عدد روزنامه و یک بسته آدامس اوربیت و تقریبا هزار تومان هم کرایه تاکسی امروزم شد. ماند دو هزار تومان. این دو هزار تومان را هم در کلاس آخر امروز شیرینی خریدم برای بچه های کلاس تا حسابم با خدا صاف شود. حالا من همان آدمی هستم که صبح بودم...
