از روی خوشی، در این دو روز تعطیلی که گذشت برای خودم دوازده وبلاگ در
دوازده خدمات دهنده زدم، در سه جامعه مجازی عضو شدم، و برای پیدا کردن
نام کاربری و رمزم در فوتو دات آی آر که فراموش کردم چهار ساعت وقت
گذاشتم! رمز را پیدا نکردم. جامعه های مجازی یادم نیست چی شد. دوازده
وبلاگ را هم نمیدانم چه کار کنم! پروژه های آخر ترمم را هم هنوز هیچی
ننوشتم!!
ارزش گفتن ندارد!
- مهدی بداشتی
- صبح خروسخوان بیدار شدم. امروز شهریه مرحمت می کنند. یک هفته ی آخر را تقریبا بدون پول زنده ماندم. حالا می توانم هشت هزار تومان داشته باشم. در اولین فرصت خودم را به فیضیه رساندم. پول را گرفتم و به تمام کار هایی که در این یک هفته از بی پولی انجام ندادم فکر کردم. با هشت هزار تومان چه می شود کرد؟ علی الحساب یک شارژ ایرانسل خریدم تا از شرمندگی دوستانی که این چند روز پیامک هایشان را بدون جواب گذاشتم دربیایم. دوهزار تومان هم هزینه ی سلمانی دادم تا دستی به سر و رویم بکشد. یک هزار تومانی هم خرج یک عدد روزنامه و یک بسته آدامس اوربیت و تقریبا هزار تومان هم کرایه تاکسی امروزم شد. ماند دو هزار تومان. این دو هزار تومان را هم در کلاس آخر امروز شیرینی خریدم برای بچه های کلاس تا حسابم با خدا صاف شود. حالا من همان آدمی هستم که صبح بودم...
