یکی دیگر از مسائلی که در مهمانی امشب به رأی عمومی گذاشته شد (!) و
تقریبا همه در آن اظهار نظر کردند ثبت شماره حساب جهت دریافت یارانه ها
بود. یکی از پسردایی ها به یکی از دایی ها که امروز شماره حسابش را ثبت
کرده بود گفت وقتت را تلف کردی! اون ها یه قرون هم به کسی پول نمیدن!
دایی از خودش دفاع کرد که به هر حال یک مو از خرس کندن غنیمت است. دایی
دیگر هم یک چیزی بلد بود و هی تکرار میکرد که اگه تو یه دونه مو از خرس
بکنی اون ده تا چنگ بهت میندازه! و بعد از هر بار گفتن از جمع تأیید
میگرفت که درست نمیگم!؟ پسرخاله ها و پسردایی های دیگر هم که سنگ تمام
گذاشته سعی میکردند در حد توان شان متلکی چیزی به آن دایی که رفته بود
شماره حسابش را ثبت کرده بود بپرانند تا کلاس خود را به عنوان یک
اپوزیسیون در مهمانی حفظ کنند!!
ارزش گفتن ندارد!
- مهدی بداشتی
- صبح خروسخوان بیدار شدم. امروز شهریه مرحمت می کنند. یک هفته ی آخر را تقریبا بدون پول زنده ماندم. حالا می توانم هشت هزار تومان داشته باشم. در اولین فرصت خودم را به فیضیه رساندم. پول را گرفتم و به تمام کار هایی که در این یک هفته از بی پولی انجام ندادم فکر کردم. با هشت هزار تومان چه می شود کرد؟ علی الحساب یک شارژ ایرانسل خریدم تا از شرمندگی دوستانی که این چند روز پیامک هایشان را بدون جواب گذاشتم دربیایم. دوهزار تومان هم هزینه ی سلمانی دادم تا دستی به سر و رویم بکشد. یک هزار تومانی هم خرج یک عدد روزنامه و یک بسته آدامس اوربیت و تقریبا هزار تومان هم کرایه تاکسی امروزم شد. ماند دو هزار تومان. این دو هزار تومان را هم در کلاس آخر امروز شیرینی خریدم برای بچه های کلاس تا حسابم با خدا صاف شود. حالا من همان آدمی هستم که صبح بودم...
